Ga direct naar de inhoud.

Een zegen die knijpringen

Tegenwoordig bestudeert men zowat alles. Zo heeft ene professor Sterkenburg onderzocht waar het meest gevloekt wordt. En wat blijkt? Dat is op het voetbalveld, in de gevangenis en in het café. 
E
rg opzienbarend is dat niet en eigenlijk had ik dat zonder die studie ook kunnen weten. Het minst wordt gevloekt in de kerk, op het kerkhof en in de bibliotheek maar ook dat is weinig schokkende informatie.
Nu vraag ik me wel af wat men onder vloeken rekent.  Zo zou het woord 'shit' de meest gebruikte krachtterm zijn en stijgt 'fuck' met stip. Moesten wij vroeger zulke woorden biechten, tegenwoordig prijzen ouders hun kinderen om hun talenkennis.  Ook in slaapkamers wordt volgens het onderzoek vaak gevloekt al wordt niet vermeld of dit 's morgens of 's avonds is.  Het zal wel 's morgens zijn met zo veel ritsen in zo veel mannenbroeken.  Als ik tegen mijn neefjes zeg dat wij vroeger zulke woorden niet mochten gebruiken kijken ze me ongelovig aan.  'Shit' zeggen ze dan.

ZELF
Ik laat me verbaal niet snel gaan.  Vroeger méér en dat gebeurde meestal op... het duivenhok als ik weer eens een stommiteit had begaan. En die stommiteiten waren vaak een gevolg van het feit dat ik, zoals de meeste, meer duiven ben gaan houden. Dertig weduwnaars en zestal weduwduivinnen en een tiental wat ik kweekkoppels noem is naar hedendaagse normen niet overdadig maar het zijn de jonge duiven die de doorslag geven.  Die kweek ik zo'n 70: Teveel om een goed overzicht te houden en het is daardoor dat ik fouten maakte die me soms een krachtterm deden ontlokken.  En ik kan me niet voorstellen dat anderen die fouten niet maken. 

- Wie is het nog niet overkomen dat hij achteraf veel te laat ontdekt dat er een vreemde jonge duif op zijn hok zit?
- Wie mandde niet per ongeluk weer direct een jonge duif in die lange tijd verloren was (of een onervaren pieper) om die meteen weer te verliezen?
- Wie kwam er niet pas na meerdere achter dat het telkens dezelfde jonge duif was die hij her en der terug kon gaan halen? Mij gebeuren die dingen niet meer.  En dat door wat fikse woorden thuis.

SLORDIG
Eens werd een jonge duif die verloren was gegaan aangemeld door iemand in Limburg. Ik haal aangemelde duiven meestal op en zo ook deze. Samen met mijn vrouw die 'er ook wel eens uit wilde' .
Ik zal die rit niet licht meer vergeten.  Het was hels weer, de wegen waren overvol en na vijf uur onderweg te zijn geweest kwamen we thuis. Helemaal uitgeteld.  Twee dagen nadien was het wel fraai weer, ik had tijd en ging mijn jongen opleren. Maar ik ben nogal vergeetachtig van aard, of zeg maar erg, en heb een geheugen als een zeef.  Niet zo erg als een vriend overigens.  Die vergeet soms dat hij getrouwd is en moet met grote regelmaat uit een ander echtelijk bed gesleept worden.
Door die vergeetachtigheid werd dat teruggehaalde duifje waarvoor we die helse rit gemaakt hadden ook in de mand gestopt en... weer kwijt natuurlijk. Op zich was dat geen ramp, er zijn weinig goede, ware het niet dat ik zo dom was dat tegen mijn vrouw te zeggen.  De potten en pannen vlogen me niet om de oren maar vrolijk werd ik allerminst van haar optreden toen.  Ik heb dezelfde week nog een pak knijpringen in huis gehaald. Het handige daarvan is dat je die in velerlei kleuren hebt.  Mijn jonge duiven dragen er allemaal een, sommige twee en een enkeling zelfs drie. Ze zijn van verschillende kleur, dat is het leuke met die knijpringen, en allemaal hebben ze een betekenis. En het is door die knijpringen dat ik minder fouten maak.

NAKOMERS EN ZIEKEN
Duiven die dagen te laat van een (leer)vlucht kwamen of op de dool waren verdienen een eerlijke behandeling en moeten een faire kans krijgen te herstellen.  En die geef je ze niet als je die in je vergeetachtigheid of door gebrek aan overzicht weer direct in de mand steekt. Mij gebeurt dat niet (meer).  Die krijgen een knijpring om. In dit geval rood van kleur.  Natte neuzen, duiven die niezen of reutelen is iets wat ik niet ken.  Mogelijk heeft het te maken met het feit dat ik nooit (of bijna nooit) antibiotica of ontsmettingsmiddelen toedien. Als er zich problemen voordoen zet ik de betreffende duiven in een volière en een enkele keer krijgen die medicijnen. Veelal knappen ze op en alvorens ze terug op het hok te zetten doe ik die een knijpring om. Waarom? Ik wil onthouden welke dat waren. Want zulke duiven mogen dan wel een 'herkansing' krijgen, ze krijgen er niet meer dan één. Duiven die van ziek worden een gewoonte maken zijn duiven zonder toekomst! Niets mee aan te vangen.  Zelfs de beste duif kan ziek worden maar dat mag zich niet herhalen. Dan heb je met zwakkelingen te doen.

TE LAAT EN VROEG
Je hebt van die duiven die van leervluchtjes steeds nèt even af moeten haken. Soms maar een minuutje maar als dat herhaaldelijk gebeurt krijgen die minpunten want dat zìjn ze niet, die moeten weg.
Maar hoe herken je die als je een 70-tal jongen hebt die veelal blauw van kleur zijn? Eenvoudig. Ze krijgen een knijpring om. Zijn ze de volgende keer op tijd dan gaat die af, komen ze weer te laat dan krijgen ze een tweede ring om en bij een derde keer wéér een.  Een vierde krijgen ze niet meer om. Die is aan zulke duiven niet besteed. Weg!  Natuurlijk maak ik daarbij fouten en worden duiven opgeruimd die dat niet verdienden. Maar niet veel om de eenvoudige reden dat, hier gaan we weer, er zo weinig goede zijn. Je hebt ook duiven die van lapvluchtjes voor de rest arriveren. Een keer zegt niet veel.
Ik heb zelfs meegemaakt dat een duif eerst thuis was die vrij zwaar gekwetst was.
Mogelijk wisten de anderen met hun energie geen blijf en omdat hij 'niet kon volgen' was die gewonde eerder thuis.  Maar jongen die van leervluchtjes VAKER voor de rest arriveren zie ik graag.
Knijpringen moeten me helpen onthouden welke dat zijn.

OOK TOF
Ooit deed ik samenkweek met een goed liefhebber.  Met zo iets moet je oppassen. Dat moet je alleen doen als je elkaar goed kent, vertrouwen in elkaar hebt en alle twee met beide voeten op de grond staat.
Want daar zijn al heel wat ruzies uit voortgesproten.  Met de man in kwestie is dat uitgesloten, we weten beide wat duivensport is. De jongen uit die samenkweek kregen ook een knijpring om. Meteen dat er van een (leer)vlucht duiven op de valplank vielen zag ik aan de ring of de producten van die samenkweek er bij waren. Mensen die bij mij jongen zagen met al die knijpringen om vroegen soms of die verschillende kleuren een bepaalde betekenis hebben. Dat is dus zo. Rood wil bijvoorbeeld zeggen (ik noem maar iets): 'Niet inmanden, lang weggeweest of teruggehaald'.  Blauw: 'Ziek geweest en hersteld.'
Drie maal groen: 'Drie maal vroeg' enzovoorts. 


PROBLEMATISCH
Wat die vroege of late aankomsten betreft 'werkt' mijn handelwijze natuurlijk alleen als je thuis bent .
Je zou die jongen ook elektronisch kunnen registreren maar voordat je gaat trainen jongen een chip om doen is zonde van de centen als die verloren gaan. Wat elektronisch klokken betreft heb ik overigens een paar keer een probleem gehad: Duiven binnen die niet geregistreerd waren.
Voordat elektronisch klokken in zwang raakte constateerde ik de jongen altijd buiten in de superval.
Regelmatig gebeurde het dat, als veel duiven tegelijk arriveerden, er een me te vlug af was en over de andere binnendook. Ik dan in alle haasten het hok in om die duif te zoeken. Problemen leverde dat zelden op, die was immers te herkennen aan zijn gummi. Nu met die chipring en zonder die gummi en met zo veel blauwen en geschelpten lukt dat niet meer. Een enkele keer wordt er ten mijn huize dus nog gevloekt! Dat is op het duivenhok voor de statistici onder U.