Ga direct naar de inhoud.

Wat beter kan (deel 1)

Want laten we er niet omheen draaien:
De somberste voorspellingen over de toekomst van de sport lijken de meest realistische.
Zo bewaar ik de uitslagen van elk jaar in mappen.
Als ik die van twintig jaar terug vergelijk met die van tien jaar terug zakt je broek af.
Vanwege zo veel minder liefhebbers, zo veel minder duiven en zo veel minder geld.
Als ik uitslagen van tien jaar terug vergelijk met die van nu is dat scenario niet veranderd: Opnieuw minder liefhebbers, minder duiven en minder geld.
Een duivenliefhebbershart wordt er ook niet vrolijker op als in wijken waar vroeger het ene duivenhok tegen het andere leunde nu geen duif meer te bekennen is.
En dan wil ik het nog niet hebben over al die nieuwbouwwijken met tuinen waarin gewoon geen plaats is voor een duivenhok of helemaal geen tuinen.
86 Liefhebbers telde het aanpalend Alphen ooit. Nu nog zestien.

TOCH POSITIEF
Maar een mens moet dus positief denken. Als ik liefhebbers hoor klagen over die achteruitgang, vergelijk ik de situatie hier wel eens met die in het buitenland.
Volgens een vrij recent ringenboekje telt het plaatsje Stein vier duivenclubs, onder Kerkrade, met alle respect maar toch ook geen wereldstad, ziet men liefst negen clubs en ook Oss, Utrecht, Nijmegen, Arnhem, Enschede, Hengelo, Almelo, Apeldoorn en vooral Hengelo en Almelo zijn plaatsen die opvallen met enkele jaren terug nog 11 en 10 clubs.
In het Belgische Geel zijn nog driehonderd liefhebbers actief.
Dat zal inmiddels allemaal weer wel geminderd zijn maar toch, wat een weelde als je dat vergelijkt met het buitenland.
Vergeleken met daar is het hier (nog) een duivenparadijs.
Zowat elk dorp heeft zijn duivenclub.
In de meeste landen is het aantal liefhebbers veel dunner gezaaid dan het aantal clubs hier. En toch beleven ook liefhebbers uit die landen veel plezier aan hun hobby.

VERSCHIL
Duivensport is enorm achteruitgegaan, maar... en dat moet te denken geven, niet overal even sterk.
Omdat men in sommige plaatsen de spullen beter voor elkaar heeft lijkt het.
Want kunnen we aan nieuwbouwwijken met kleine tuinen weinig verhelpen, andere zaken hebben we wel in de hand.
Ik ga wat punten noemen die aandacht vragen omdat ze anders kunnen. Beter.
Erg positief is het allemaal niet maar je ogen sluiten, niets doen, is zeker verkeerd.
@C9=Waarheden die men het minst graag hoort zijn vaak die die men op de eerste plaats dient te weten.
@N8=Waar het in veel plaatsen aan mankeert is 'sfeer'.
Men wil terecht dat buitenstaanders meer respect krijgen voor ons en onze hobby maar hoe kun je respect verlangen als liefhebbers niet eens respect hebben voor elkaar?
Soms lees je dat mensen duivensport tof vinden vanwege de onderlinge sfeer.
Maar ik ken er ook die zich schamen om de zoon of de buurman de klok te laten wegbrengen vanwege het gekibbel, het gejammer, het geroddel of het gezuip in de club. Van zulke clubs kan geen aantrekkingskracht uitgaan, integendeel!
Zo was ik afgelopen winter in Ulft. Men had me gevraagd een lezing te komen houden over duiven. Daar meende men kennelijk dat ik daar iets van kende maar die misvatting nam ik voor lief.
Centraal gelegen waren twee keurige clublokalen met ruime parkeergelegenheid. Wat me opviel in de plaats waar ik moest zijn was de gezellige ruimte, de zaal afgeladen vol liefhebbers en vooral de onderlinge ambiance.
‘ En duivensport gaat er amper achteruit’ hoorde ik.
Het verbaasde me niets.

VOORBEELD
Zo was in België een 'maatschappij' enkele jaren terug op zieltogen na dood.
Tot er een nieuwe voorzitter kwam, die zag hoe er geklungeld werd en ondernam in actie.
Zo zorgde hij er voor dat de liefhebbers niet nodeloos tijd verloren bij het inmanden, het aanslaan en het binnenbrengen van de klokken.
Voordien moest men soms tot een uur of langer wachten in een muf schuurtje voor men aan de beurt was met inmanden, het regelen van de klokken gebeurde de ene keer om zeven uur, de andere keer om negen uur of nog later, afhankelijk van het humeur van de klokkensteller.
Als liefhebbers daar aanmerkingen over maakten werden ze afgesnauwd. In de geest van 'ik zit hier niet voor mijn plezier, anders doe het zelf'.
De mensen zwegen maar hun tegenzin duiven in te zetten werd alsmaar groter.
Met de nieuwe voorzitter is alles veranderd.
Klokken worden steeds op dezelfde tijd geregeld en van lang wachten bij het inmanden is geen sprake meer.
Als de klokken goed en wel binnen zijn worden op een tv-scherm de aankomsttijden
weergegeven. De mensen vinden dat tof, blijven 'hangen' en dat komt de club weer te goede omdat er extra geconsumeerd wordt waarvan de baten in de clubkas verdwijnen.
Wat èèn man al niet vermag om tegenzin te veranderen in ambitie en ambiance.
Het aantal mensen dat in die club in gaat manden (in België kan men kiezen waar men dat doet) is op amper een jaar verdubbeld.

PERIODIEK
Wat ik in onze sport ook mis zijn clubbladen of voor mijn part periodieken van de Kring of Afdeling. Daarmee hou je mensen er bij, het schept een band.
Die hoeft niet elke maand uit te komen en het mag bijvoorbeeld ook een jaarboek zijn als er maar IETS is.
Ik krijg er soms toegestuurd.
Schitterende exemplaren zijn daarbij.
Met een overzicht van vergaderingen, kampioenendagen, met aandacht voor de winnaars, de kampioenen en de kampioenduiven.
Dat alles soms opgeluisterd met foto's.
Met de hedendaagse middelen kan je die dingen heel mooi opmaken zodat je er
met interesse in snuffelt en die ook bewaart.
Toegegeven je moet er wel de mensen voor hebben wat me boven de rivieren minder een probleem lijkt dan elders.

UITSLAGEN
Ik meen altijd dat de uitslagen veel zeggen over een bestuur. Er zijn er die plichtmatig en kennelijk maar met een doel gemaakt worden, snel geld vangen!
Uitslagen moeten snel bezorgd worden, er goed uitzien en uitnodigen tot lezen.
Geloof het of niet ik ken nog clubs waar de uitslag een kleine week na de vlucht toekomt. Tot grote ontevredenheid van de liefhebbers uiteraard maar ‘het kan niet anders' krijgen ze steeds te horen. Flauwe kul natuurlijk. Dat kan wèl anders.
En het bestuur kan daar voor zorgen.
Wel dient gezegd dat met de moderne die we hebben de meeste uitslagen de laatste jaren enorm verbeterd zijn met veelal elke week ook de kampioenschappen verwerkt tot en met de laatste vlucht.
Toch zijn sommige uitslagen nog vermoeiend om naar te kijken. De letters te dicht op elkaar, de letters te grijs en geen spatie tussen elke tien duiven wat het lezen veel aangenamer maakt.
Liefhebbers zien ook liever de bedragen van de poules dan kruisjes of sterretjes.
De lol van het winnen van geld is voor velen niet het geld maar het feit dat anderen het zien! Zoals men een ridderorde ook niet draagt omdat men die heeft maar omdat zo veel anderen dat kunnen zien.
De meest complete uitslagen die ik ken zijn die van Union Antwerpen. Weliswaar ogen die niet fraai, de letters zijn te klein, maar er staat een hoop bijkomende informatie in.
Een overzicht van alle deelnemers met achter elke naam: Hoeveel duiven mee, hoeveel prijzen en de plaats van de eerste en laatste duif op de uitslag.
Het is maar een halve tot een hele bladzijde maar de meest interessante en vooral leerzame van de uitslag.

KAN TOCH NIET
Waaraan ook hoognodig iets gedaan zou moeten worden is uniformiteit in de vluchtprogramma’s en de spelmogelijkheden.
Ik hamer vaker op de onrechtvaardigheid van de huidige situatie.
Welke betekenis heeft de titel ‘Beste Halve Fondduif van Nederland’ als de een 14 mogelijkheden heeft om halve fond te spelen en de ander acht.
Dan heb je zowel in Belgie als in Nederland het probleem van de aantallen duiven.
Hele volksstammen in beide landen zijn op voorhand kansloos vanwege te weinig duiven in concours en het wrange is dat dat vaak juist in sterke samenspelen is waar goede duiven samenkomen.
Kan je geloven dat waar ik woon je geen schijn van kans hebt op Nationale asduif vitesse of halve fond ook al heb je een vogel die van de eerste tot de laatste vlucht de snelste van de hele lossing is?
En zulke streken zijn er meer.
Te gek voor woorden, ik weet het, maar het is wel zo.
Geen enkele sport laat haar leden zo overboord vallen als de onze denk ik soms.