Alles om de centjes
Zowel de KBDB als de NPO leggen geld opzij voor rechtszaken die ze dreigen te verliezen.
Het gaat daarbij niet om duizenden euro"s maar om vele honderdduizenden.
Tot tegen het miljoen wordt beweerd.
Zal het U een zorg zijn?
Hmm. Niet slim. Dat is geld van U en van mij.
Daar draaien we met zijn allen voor op.
Beschamend eigenlijk.
Want wat had men met al dat geld wel niet kunnen doen?
Propaganda voor de sport maken bijvoorbeeld, met name op tv.
SUPRA
Het is met name de fabrikant van Tipes (Motz) die heel veel geld claimt bij de KBDB.
Zelf heb ik ook Tipes om mijn duiven elektronisch te klokken en het moet gezegd, het voldoet uitstekend.
Bij meerdere antennes heb je wel een zogenaamde Supra nodig om al die antennes te verbinden.
Dat ging jaren goed tot die het begaf.
Zo iets kan maar wat hoorde ik tot mijn grote verbazing?
Tipes verkoopt die Supra"s niet meer. En daar sta je dan.
De bedoeling zou zijn, beweren boze (?) tongen de liefhebbers te dwingen nieuwe antennes te kopen.
Dat zou wel erg doorzichtig zijn. Die antennes kostten destijds ongeveer 250 euro wat volgens kenners veel en veel te duur is.
Dat klopt ook, ik weet wat de wederverkopers er destijds aan verdienden: enorm!
We kregen destijds op een voorlichtingsavond ook te horen dat de prijs van chipringen erg duur was, 5 oude guldens, en... dat was de bodemprijs.
Je moet eens vragen hoe duur die dingen NU zijn in het verre oosten.
STRIJKSTOK
Wat betreft verdiensten van tussenpersonen moet ik denken aan het bezoek dat ik ooit kreeg uit Zuid Afrika.
Men vroeg mijn medewerking om liefhebbers over te halen mee te doen aan een jaarlijkse eenhokwedstrijd daar.
Ik schrok toen ik hoorde hoe veel ik zou krijgen voor elke duif die door mijn toedoen zou worden ingeschreven. Daar bleef wel erg veel aan de strijkstok hangen en ik heb weinig reden aan te nemen dat daarin veel is veranderd.
NIET GEDACHT.
Iemand had geld opzij gelegd om duiven te kopen. Hij wilde er van laat ik hem X noemen want hij had daar eerder gekocht en die duiven voldeden buitengewoon.
Hij ging er heen met een beginnend liefhebber, die wilde ook wel van die soort, maar ze kwamen van een koude kermis thuis.
Want wat kregen ze bij de kampioen te horen?
Die vond het ook vervelend maar onder de 500 euro mocht geen duif meer weg. En dat was meer dan het dubbele van vroeger.
Verkoper voelde zich gegeneerd en deed zijn verhaal.
Hij had een deal met Pipa gemaakt en die hadden hem gezegd dat een van de voorwaarden was dat hij de duiven aan huis flink duurder moest maken.
Zakelijk gezien begrijpelijk maar...
Hebben we niet allen de plicht duivensport te bevorderen?
Dat staat geloof ik zelfs in een of ander reglement. Zowel van de KBDB als NPO.
De gewone man de kans ontnemen duiven te kopen aan de marktwaarde is nu niet bepaald de sport bevorderen, integendeel.
Ontgoocheld reden beide liefhebbers naar huis en die beginneling?
Misschien is hij wel helemaal niet begonnen.
Met alle respect voor wat ze hebben bereikt, deze handelwijze van Pipa valt me tegen.
Die eten van dezelfde sport die ze op deze wijze in feite saboteren.
Dat de verkopende liefhebber ook nog toestemming moest vragen zal wel niet waar zijn want anders is het wel heel ver gekomen.
KAN NIET
Ik zie het volgende al voor me.
De kampioen belt.
"Hallo Nikolaas. Alles goed?"
"Ja hoor daar ook?"
"Zeker. Maar ik wilde je iets vragen. Hier zijn mensen om duiven te kopen."
"Voor China?" "Nee hoor."
"Gaat het om veel duiven?"
"Nee enkele maar."
"Dan doe maar maar je weet het he. We hebben een afspraak."
"Maar ik kan aan die vriend die moet leven van zijn pensioen en een liefhebber die begint toch geen 1.000 euro vragen voor een koppel jongen?"
"Het spijt me, maar afspraak is afspraak."
SLIM ZIJN
Ik zeg vaker dat mensen die klagen dat ze nog amper duiven kunnen kopen tegen betaalbare prijs gewoon wat slimmer moeten zijn.
Momenteel is het de tijd van de bonnenverkopen.
En wat brengen die toch overal weinig op.
Bonnen van liefhebbers die aan huis 250 euro vragen gaan weg voor 30 euro.
Er zijn "maatschappijen" waar je voor 250 euro zo veel bonnen kan kopen dat je er een mand jonge duiven mee kan vullen. Nou ja, mandJE.
Wat je ook merkt is dat steeds meer kampioenen afhaken met schenken.
"Als hun bonnen toch maar voor een habbekrats weg gaan passen ze liever."
Dienaangaande een groot compliment aan Dirk van Dijck.
Wat schenkt die man overal bonnen.
Dirk heeft veel aan duivensport te danken, net als Pipa, maar hij wil kennelijk iets terug doen. Dan denk ik nog niet zo zeer aan de duiven die hij in feite schenkt maar ook aan al die mensen die hij moet ontvangen als ze om hun duif komen.
LANDGENOOT
Een en ander doet denken aan een Nederlander.
Twee jaar geleden wilde een Taiwanees er duiven kopen. Dat kon. Aan 300 e per stuk. Ik bezwoer de Taiwanees niet zo veel geld te geven want dat betaalde niemand voor duiven van de man in kwestie.
Je moet ook weten dat die Taiwanees niet bulkte van het geld en daar hard voor moest werken.
Ik probeerde de man over te halen wat te zakken in prijs maar hij weigerde.
Waarom de Taiwanees zo bezeten was van diens duiven weet ik niet maar hij kocht en betaalde de gevraagde prijs.
Enkele maanden nadien zag ik de verkoper met een stand staan op een grote duivenshow. Voor hem enkele manden vol jonge duiven, de prijs was 50 euro per stuk. Hij had er welgeteld EEN verkocht.
Dat hoorde ik van zijn assistent. Hijzelf moest ineens naar het toilet toen hij me zag.
Zopas werd zijn bon verkocht voor 30 euro.
ARABIEREN
Als je 25 jaar geleden aan duivenhandel dacht dacht je aan Japanners.
Nadien kwamen de Taiwanezen en nu zijn het de Chinezen.
Maar wie dacht dat zij de enige zijn heeft het mis.
Akkoord, de extreem dure duiven gaan naar ginds maar sinds kort is een nieuwe markt opengegaan.
In Antwerpen woont iemand die in oktober al meer dan 800 duiven met de caravan naar het midden oosten bracht en nog wel naar, je raadt het nooit, Irak.
In de Emiraten zijn nog makelaars actief en hun voornaamste afzet gebied is weer... Irak!
Dat houd je toch niet voor mogelijk.
Verbazingwekkend ook hoe sommigen daar op de hoogte zijn van het gebeuren hier.
En nogmaals blijkt de handelsgeest van de Nederlanders. Er zijn er al verschillende geweest. Sangers en Chantal Vredeveld zouden de volgende zijn.
Naar Irak om duiven te slijten? Wie had dat ooit kunnen denken.