Ervaring noodzaak
Er zijn maar weinig dingen waar ik echt goed in ben of was.
Vroeger kon ik aardig voetballen maar niet goed genoeg.
Ik zong in een bandje (de tijd van rock and roll) maar niet goed genoeg, ergo het was mateloos gepruts.
Zo zijn er eigenlijk weinig zaken waarin ik echt bekwaam ben of was.
Met duiven spelen is me wel altijd goed afgegaan.
Nooit een slecht seizoen gekend, zelfs hoogst zelden een mindere vlucht. In 1978 al zei men 'zo spelen doe je nooit meer' en dat zeiden ze nog vaak. Ook in 2005.
De jaren tussen 1990 en 2000 waren top. Vooral 2000.
2000
Behoudens een vlucht uit Etampes ging het zò goed dat, je gelooft het niet, ik soms hoopte dat ik niet de eerste won.
Te vaak moest ik van sportgenoten horen 'dat er zo voor hen geen lol aan was’.
Waarom dat gebluf zult U zich afvragen?
Wel, we zijn er nog niet.
Waren het meestal jaarlingen die me successen brachten, van 2000 tot 2004 veranderde dat en soms gebeurden rare dingen:
20 Duiven mee, 16 oude en 4 jaarlingen en 16 prijzen allemaal gewonnen door oude.
Waarom de jaarlingen het in die jaren af lieten weten?
- Gebrek aan kwaliteit? Niet onmogelijk.
- Geen conditie? Lijkt WEL onmogelijk omdat ze op hetzelfde hok zaten als de oude
die wel presteerden.
- Te weinig ervaring?
Dat lijkt me het meest voor de hand liggend.
Wel wonnen jaarlingen hun kopprijs maar ze maakten daar geen gewoonte van.
Dan was de ene vroeg, de week nadien een andere. Jaarlingen waar je 'een huis op kon bouwen' had ik van 2000 tot 2004 niet een.
Die keren dat ze kop vlogen was bij mooi weer, bij onregelmatige vluchten bakten ze er niets van.
GEEN ERVARING
Ik had geen goede jaarlingen omdat die als jonge duif geen ervaring hadden opgedaan. Vanaf 1999 werd niet meer met jongen gespeeld.
Wel kweekte ik tot 2003 een ronde zomer jongen voor mezelf die op de navluchten werd afgericht.
En daar zat het probleem.
Met duiven in hun geboortejaar een drietal vluchtjes van amper 150 kilometer vliegen is als oude niets aan te vangen.
Over van Hove Uytterhoeven las ik eens dat ze ook een hok zomerjongen hadden gespeeld maar ‘nooit meer'. Ze bakten er niets van.
Elk jaar krijgen we in mei of juni wel die bijna onvermijdelijke rotslechte vlucht waarop duiven verloren gaan.
Enkele jaren terug was William Geerts de sigaar, verloor een massa duiven en hij meende te weten waarom.
Hij speelde zijn jonge duivinnen door op de nationale fondvluchten, de jonge
doffers spaarde hij. Die ‘kregen’ 3 maal Quievrain en 2 maal Noyon en het waren die duiven die hij verloor.
En hij nam zich voor zijn jonge doffers voortaan meer en verder te spelen.
Hoorde ik dat goed?
‘Slechts 3 maal Quievrain en 2 maal Noyon?’
Als ik dat met mijn duiven vergelijk waren de zijne erg goed ingevlogen.
MERKWAARDIG
In 2002 had ik ook geen vroege jongen, wel twee ploegjes latere.
Een groep was in mei geboren, de andere ruim een maand later.
De oudste werden in augustus geleerd en dat die als onverduisterde duiven erg veel pluimen misten merkte ik.
Met wind mee kwamen ze vlot naar huis maar o wee als ze wind tegen hadden.
Dan arriveerden ze niet alleen te laat maar ook vermoeid en versuft.
Zodanig zelfs dat ze op het dak bleven zitten.
Wie zei ook weer dat ruiende duiven ziek zijn?
De in juni geboren piepers begon ik te trainen toen ze amper 10 weken oud waren. Of dat niet wat vroeg was?
Inderdaad, maar in Taiwan wordt ook zo vroeg gestart dus waagde ik het er op en tot mijn verbazing kwamen ze goed naar huis.
Toen gaf ik ze mee op een 140-kilometervlucht samen met oudere meer ervaren maar wel ruiende jongen en dat was schrikken.
Ondanks dat ze voor de eerste keer ‘mee waren in de grote klad’ arriveerden die piepjonge duiven samen of zelfs voor de oudere hokgenoten die al enkele malen gespeeld waren.
En die 'piepjonge jongen' waren NIET moe en stoven WEL het hok in!
Omdat de rui nog niet was ingezet? Daar lijkt het op.
Van een Duitser hoorde ik een soortgelijk verhaal.
Op een 300-kilometervlucht lieten zijn 'kale' onverduisterde jongen het afweten, een ploeg latere jongen met minder ervaring maar goed in de pluimen, deed het prima.
NIET GERUST
Verder vraag ik me af of duiven die zo kaal zijn als de spreekwoordelijke kip en vermoeid en te laat thuiskomen ervaring opdoen waarmee ze vooruit kunnen.
'Nu ik geen jongen meer speel zal ik ook met oude wel een stap terug moeten doen’ zei ik tegen clubgenoten.
‘Als dat zou kunnen' zeiden ze lachend.
Ik lachte mee. Als een boer met kiespijn.
Want in duivensport is het vaak zo dat wanneer je goed speelt er maar één is die lacht en dat ben jij!
Toen ik in mijn huidige woonplaats ging wonen speelde wijlen K Smolders er de boel aan flarden.
Ik had niets tegen hem, integendeel, maar je kan niet geloven hoezeer ik hoopte dat die eens een mindere vlucht zou hebben.
Niets menselijker dan dat toch?
LEUGENAARS
Mensen die met jaarlingen of jongen erg goed spelen en beweren dat te doen met duiven die weinig of geen ervaring hebben neem je best niet serieus.
Het lijkt alsof ze willen zeggen:
‘Ondanks die handicap (geen ervaring) presteren mijn duiven al enorm. Kan je nagaan hoe goed die zouden zijn als ze wat meer ondervinding hadden.’
Leugenaars zijn het.
Of je duiven in hun geboortejaar te veel pijn kan doen?
Of je ze niet kapot speelt?
De middelmaat misschien. Maar ‘middelmaat’ is niet wat we op onze hokken willen.
Wie legde zijn jongen in 2003 meer op de rooster dan Vanlint? En wie had in 2004 betere jaarlingen dan dezelfde Vanlint?
RECENT
In 2004 speelde ik mijn jongen beter in. Tot 300 kilometer.
En in 2005 had ik weer goede jaarlingen.
Verschillende liefhebbers verloren de eerste vluchten dit jaar zo veel jongen dat ze er moedeloos van werden en me vroegen wat te doen.
Doorgaan met spelen of stoppen en ze op de natoer spelen.
Ik zei dat het allebei verkeerd was.
Die verliezen hebben ook met gezondheid te maken, of beter, met gebrek daar aan.
En duiven die niet kerngezond zijn horen niet in de mand.
Ze alleen spelen op de navluchten?
Dan heb je volgend jaar een probleem. Vooral als de eerste vluchten moeizaam verlopen.
Waar we met zijn allen voor moeten zorgen is dat we weer jongen krijgen die meer natuurlijke weerstand hebben. Want ik denk dat daar het schoentje wringt.
We hebben er slappelingen van gemaakt door er te veel te houden en ze te zeer vol te stoppen met medicijnen.