Ga direct naar de inhoud.

Meisjes met blauwe ogen

Nee, erg goed had Uw geliefde schrijver (hm) het nieuwe jaar toen niet ingezet.

Dat was namelijk in het ziekenhuis, niet bepaald een plaats die je onder brengt bij 'favorieten'.

De nachten duren eeuwen en je maakt er zo veel mee dat elk mens eens machteloos en hulpeloos in een ziekenhuis zou moeten liggen denk ik soms.

Hij zou er van leren.

Ik meen altijd dat je aan sommige mensen kunt zien wat voor beroep ze hebben.

Behalve mensen in de zorg, die zijn niet te herkennen.

Jammer eigenlijk want voor weinig beroepen kun je zo veel respect hebben.

Dat er uitzonderingen zijn werd me op pijnlijke wijze duidelijk in dat ziekenhuis.

 

TANG

Naast me lag een man van 88.

Hij leek een goed mens wat ik helaas niet kon zeggen van de verpleegster van dienst. Dat was zo'n zeldzame uitzondering.

Spits chagrijnig gezicht, zwarte haar, harde blauwe ogen die leken te kunnen doden en een tong die kon doden.

'Zuster, wilt U me wat water geven? vroeg de man.

Het chagrijn keek hem verachtend aan. 'Daar heb ik nu geen tijd voor, ik kom over een uur terug' zei ze en weg was ze.

Natuurlijk kan zo'n dame het druk hebben maar dat kan je ook vriendelijk zeggen.

Wat was me dat voor een klerewijf?

Ik gaf de oude man wat water en hij nam zijn pil.

Korte tijd later was het kreng terug. Had ze toch gevoel?

'Hier is je water' zei ze.

'Laat maar zuster' zei de oude man, hij ging op zijn zij liggen en sloot de ogen.

'Wat?' zei ze 'laat je me daarvoor komen?'

Een traan rolde uit de gesloten ogen van de oude man.

'Mot jij iets hebben?' snauwde ze mij vervolgens toe.

'Nee dank U' zei ik, barstend van de pijn, de deur klapte dicht, toen werd het nacht.

 

VERSCHIL

De deur ging weer open. Ik deed alsof ik sliep, wilde dat mens niet zien, maar keek toch stiekem.

Het was een collega maar wat een verschil.

Ze had ook zwarte haar en blauwe ogen maar lieve ogen en een warme begrijpende stem.

Vriendelijk lachend verdween ze weer, zachtjes de deur sluitend.

Opeens voelde ik geen pijn meer en schudde mijn lijf zoals een hond dat kan doen.

Vroeger symboliseerde zwart haar schoonheid. Er werd zelfs een shampoo naar genoemd maar 'zwart' is niet meer in.

Kijk tv en constateer zelf: van de 10 zangeressen of presentatrices zijn er 9 blond en welgeschapen.

Weliswaar zijn er zonder weelderige vormen maar die kunnen daar niets aan doen. Ik denk dat die zo geboren zijn.

Toen was het tweede meisje er weer.

'U komt uit Nederland?' vroeg ze.

Ik knikte, bijna verontschuldigend.

Kon ik weten hoe zij dacht over 'ons' beleid dat drugdealers vrij laat wegens een te kort aan cellen, een beleid dat onschuldige burgers 'pakt' vanwege foutparkeren en

gouden handdrukken van miljoenen uitdeelt aan ambtenaren die niet functioneren terwijl voor de zorg amper geld is?

Dat laatste merk je in de recreatieruimte van een bejaardenhuis.

Triestere plaatsen ken ik niet.

'Stop alle bejaarden de gevangenis in' denk ik soms, dan krijgen ze aandacht, eten en een bad, kunnen ze tv kijken en biljarten.

Ik viel weer half in slaap. Toen voelde ik een hand op mijn voorhoofd.

Het was het tweede meisje.

'Geen koorts' zei ze geruststellend en nu vatte ik pas echt de slaap. Mens wat kunnen mensen veel betekenen als je afhankelijk bent.

 

ER VAN TUSSEN

Als jongen gespeend zijn is het goed te weten dat die ook afhankelijk zijn en reken maar dat de manier waarop je er mee om gaat invloed op ze heeft.

Duiven moet je vanaf het spenen hard en liefdevol tegelijk behandelen.

Vlug plichtmatig voer op de hokken smijten zodat ze in leven blijven?

Helemaal verkeerd. Ze moeten aandacht krijgen!

Dan zullen ze zich aan het hok en aan jou hechten, niet gauw verloren gaan en gemakkelijk vorm krijgen.

 

PRAKTIJK

Sla kampioenen maar eens gade als die hun duiven verzorgen, zeker de jonge duivenspecialisten.

Dat er van de laatste hoegenaamd geen zijn met een volledige dagtaak zegt genoeg. Dat veel vrouwen zo succesvol met jongen spelen eveneens.

De liefhebber moet voor de duiven een welkome verschijning zijn zoals het tweede meisje.

Ik begon voor haar niet spontaan te koeren maar sommige duiven doen dat als ze de baas zien.

Of ze kijken je aan alsof ze willen zeggen 'ben je daar eindelijk?', weer andere vliegen op de schouders, blij de baas te zien lijkt het.

Ga je verkeerd met je duiven om dan willen die het hok uit zo gauw ze je zien. Zoals ik vooral het ziekenhuis uit wilde vanwege dat kreng.

Klak lette hier eens duiven van Nationaal Orleans.

Ze hadden vooraf 3 afdelingsconcoursen gewonnen tegen enorme deelname en er zou wel eens een nationale zege in kunnen zitten.

Die zat er niet in maar ze kwamen goed en Klak zei genoten te hebben.

Hij bedoelde van de aankomsten.

De duiven waren zo gehaast binnen te zijn dat ze het hok aan leken te vallen.

 

ZO GEMAAKT

Dat binnenstormen was geen toeval maar duidde op duiven die in de hokken wilden zijn omdat ze er aard hadden.

De liefhebber moet voor zo iets zorgen.

Ik maak 's avonds vaak mijn ronde en elke duif krijgt even aandacht. Die wordt over de bol geaaid, daar wordt mee gestoeid of die krijgt wat snoep en pinda's.

Dat betaalt zich terug als er mee geconcourst wordt.

Pak duiven nooit bruut beet en zeker mag je er niet achter jagen.

Als je gehaast bent blijf je best van de hokken weg. Want ik ken de liefhebber. Lukt het de eerste keer niet een duif te pakken dan volgt een tweede poging en die is meestal hardhandiger dan de eerste. Je doet het goed als je een duif met EEN hand kunt pakken.

Zelfs iets onnozels als duiven loslaten beheerst niet iedereen.

Sommigen laten ze plomp uit handen vallen en beseffen niet wat een enorme inspanningen het voor een duif vereist op de pootjes terecht te komen.

Laat ze rustig uit handen vliegen ter hoogte van de woonbak of zitplaats.

 

GEEN DETAILS

Bij sportgenoten hoor je soms dat de liefhebber op de hokken is vanwege het kabaal dat duiven maken. Ze vliegen tegen de ramen vliegen en de baas vloekt tussen rondstuivende pluimen.

Dat is geen kampioen.

Kampioenen doen er ook niet lang over een duif van het hok te halen omdat die weten waar die zit.

Behandel je duiven steeds met respect en liefdevol, dat betaalt zich terug als er gevlogen wordt.

Mensen die denken dat ze domme pech hebben omdat bij hen de duiven slecht binnenkomen en bij anderen goed moeten snel uit dromenland gehaald worden.

Dat is zelden pech!

Ik fiets altijd met een boog om dat ziekenhuis heen.

Ik wil er niet binnen en ik wil het niet zien.

Dat is geen toeval, dat komt ook niet door dat ene meisje, wel door dat andere.