Krabbels in deze tijd (14 nov)
De winter komt er aan en daarmee een tijd voor bezinning. Vooral als het seizoen niet aan de verwachtingen voldeed stellen mensen zich vragen. En dat is per definitie de meerderheid.
LOS OF NIET
Duiven in de winter wel of niet los laten is voor sommigen een van die vragen. Voor een antwoord moet je bij de kampioenen zijn. Hoe zij het doen zal wel goed zijn zeker? Wel, de meeste houden de duiven vast. In de herfst omdat ze vanwege de rui toch niet vliegen en later ook uit angst voor de roofvogel. Of dat het beste is? Mannen als dierenarts Marien en Vandenabeele denken daar anders over. En die bekende buren uit Reewijk?
Bas houdt ze heel de winter vast. Willem tot nieuwjaar. Dan gaan ze om de andere dag los. Bij Rik Hermans (wie speelde in 2016 op de kleine fond beter?) komen na de laatste vlucht (ca 10 september) geen duiven meer los. Ze brengen een ronde jongen groot, gaan vervolgens naar het jonge duivenhok, waarvan de vensters dag en nacht open zijn, en eind januariweer terug op het vlieghok.
ANDEREN
Luc van Mechelen doet als de Bruijn. In oktober, november en december houdt hij ze binnen. In het nieuwe jaar gaan ze voorzichtigjes weer los. Leideman houdt ze vast van september tot eind februari, Koopman laat ze graag op gezette tijden los, maar ook bij hem zit de schrik voor de roofvogel er goed in en daarom vraagt hij zich af of vrij uit vliegen wel nodig is. Kortom: Bij heel veel kampioenen blijven de duiven tot nieuwjaar binnen. Bij anderen duurt het tot in maart, een minderheid laat ze in de winter los.
ZELF
Je zou zeggen dat opgesloten zitten van half september tot half maart, een half jaar, amper goed kan zijn. Daarom zou ik zelf kiezen voor ‘veel los’ als er niet zo iets was als de roofvogel. Wat ik nu doe is duiven die hevig ruien vast houden (die vliegen toch niet), zijn ze door de rui dan laat ik ze geregeld los maar wel met hongerige maag zodat ik ze snel weer binnen krijg. Maar toch, vijf maanden vast houden kan dus. Te veel topspelers doen niet anders.
Over veel vrijheid geven nog iets. De Bruijn is een van de weinigen die amper jongen verliezen. Hij meent dat te danken te hebben aan de manier van opleren maar vooral aan het feit dat zijn jongen in het prille voorjaar de godganse dag vrij kunnen rond vliegen. Dient wel gezegd dat die erg achteraf woont.
OPEN OF DICHT?
Moet het hok boven de koppen van de duiven open of dicht zijn is nog zo’n vraag die mensen zich stellen. Bij Dirk van Dijck, wijlen Albert Marcelis, Verkerk, coming man Roger Thijs en veel anderen is het ‘boven’ dicht, of zo goed als. Bij Hebberechts, W de Bruijn, Leo Heremans zie je door de pannen de buitenlucht. Zoals vroeger bij de Janssens en Hofkens. Bij Stickers Donkers zitten de jongen dan weer dag en nacht buiten. Die hebben niet eens een binnenhok. Het heeft er alle schijn van dat deze materie minder belangrijk is als velen menen.
LAATSTE SELECTIE
Bij de meeste is de selectie in deze tijd ongeveer achter de rug. Voor vliegers mag dat weinig problemen opleveren. Goed of weg. Voor ‘kwekers’ van drie jaar of ouder die nog geen goede gaven mag ook geen plaats zijn op het kweekhok. Ook weg, ongeacht de afstamming. Jongen selecteren lijkt het moeilijkst.
Uit welke jonge duif kiezen, het jong dat nooit miste maar slechts 2 keer per tiental. Of… de jonge duif die veel miste maar wel 3 keer stampvroeg was. ‘Stampvroeg’ is voor mij 1 op 100. Zelf verkies ik de kopvlieger. Maar waar ik de beste ervaringen mee heb zijn jongen die bij stevige tegenwind zeer vroeg wonnen en ook bij flinke wind mee. Pakweg bij 1.150 mpm en bij 1.800 mpm. Zulke mogen al eens een keer missen.
ZO VREEMD
Tot mijn top vijf ergernissen in dit ondermaanse horen de telefoon en files. De telefoon was destijds om iets van te krijgen. Toen die ook ´s nachts over begon te gaan (mensen uit een andere tijdszone die daar geen rekening mee hielden) werd ik het zat. Daarom dat ik nu zo slecht bereikbaar ben.
Een andere ergernis zijn dus files. Zopas liefst een uur bijna stil gestaan. Wat benijdde ik die ganzen die over kwamen vliegen terwijl ik geen meter vorderde. Wij mensen moesten ooit zo nodig het wiel uit vinden en dat hebben we geweten. Een wiel kan niet over te steile hobbels maar daar vonden we iets op. We bouwden wegen. En op een zo’n weg stond ik dus. Alweer. Toen ik uitgekeken was op die ‘gelukkige’ ganzen dacht ik aan de 14-973, een duif met een vraagteken.
HARDE VLUCHT
Op 14 juni 2014 hadden we de eerste halve fondvlucht voor jongen uit Sourdun. Het was een warme dag met tegenwind. Ondanks een overvlucht van ruim 40 km was het resultaat prima. Met jongen werd begonnen met 1, 2, 4, 13, 17, 20 enzovoorts in ZAV (7 op 9) tegen 561 duiven, ingezet door ruim 50 liefhebbers. De 973 won de 1e prijs met 1.149 mpm, kan je nagaan hoe zwaar het was. Met die snelheid klopte ze de jaarlingen, de oude, alle duiven in Union, was ze zelfs de snelste van de lossing. Klopte ze dus op de eerste de beste halve fondvlucht met ‘duivenweer’ alles en iedereen op de grootste afstand. ‘Niet evident’ schreef de Miel destijds. Dat beloofde, ook gezien de afstamming.
MOOI NIET
Nu, twee jaar later is de 973 nog steeds een belofte. Na haar zegetocht van toen won ze alleen maar prijsjes of zelfs dat niet eens. Dus vertrekken. Eerst zo’n krachttoer uit halen en nadien nog amper een fatsoenlijke prijs kunnen winnen? Een mens vraagt zich af hoe zo iets in ’s hemelsnaam mogelijk is Die duif kan die dag zo veel duiven met dat weer toch niet per toeval voor gebleven zijn, zou je zeggen? Niet te vatten.
NIET VREEMD
H uit Belgisch Limburg vindt zaken als bovenstaande eerder normaal. Hij heeft er lol in te bestuderen wat winnaars tegen een massa duiven eerder deden. In veel gevallen viel dat bar tegen, zo constateerde hij. Veel winnaars zijn complete verrassingen, vooral in Nederland. Het zoveelste voordeel voor liefhebbers die met de massa spelen. Daarmee heb je meer kans op een lucky winner, zo simpel is dat. En als je kijkt naar de getekende zijn veel winnaars inderdaad verrassingen.
De ‘massa inkorvers’ weten dat uiteraard al lang. Daarom zijn ze misschien wel ‘massa inkorver’. Winnen doet immers altijd deugd. Met welke getekende dat is is minder belangrijk.